Kalabalık her yer, herkes suskun.
Kalp atışları duyuluyor sanki, öteden.
Kilit vurulmuş dudaklara,
Gözler konuşuyor, sessiz ve mahsun.
Dilsiz aynalar kör olmuş,karşı duvara.
Bir gölgeden bile yoksun...
İçimde var bir sıkıntı, herkes suskun
Vurmuşum en dibine hayatın, Kayboluyorum. Eşsiz hayallerden.
Kimsesiz değilim ama yok kimsem...
Kaçar adım gidiyorum çehrelerden,
Gözlerim kör, dilim suskun...
Ruhuma özgürce ulaşabiliyorum,
Yalnızlığa kelepçe vururcasına,
Uçuyorum en dibinde; esrar-ı keyf'in.
Keyifsizce huzura göz kırpıyorum.
Akıldan yoksun, herkesten yoksun..
Kimsesizce, sessizce ve sensizce...