Benim evim bir kadının kalbinde olmalı
Sıcaklığıyla tütmeli bacası
Denize yakın ve bir o kadar yeşil olmalı
Tutabilmeliyim penceresinden zeytin dalını
Benim evim bir kadının kalbinde olmalı
Dört duvar üzerine kurmalı hayallerimi
Bir al bayrak kadar çok sevebilmeli beni ülkesini
Ölüm girse de aramıza ayrılmayacak gibi
Benim evim bir kadının kalbinde olmalı
Son nefesinde de benim için yaşamalı
Yaşatmalı aşk adına vatan uğruna her şeyi
Ve ben iki dudağının arasında bulmalıyım son nefesimi
Ölmüş olmakla ölünmüyor
Yetmiyor işleyen bu kötü çarka
Temiz eller ve temiz yürekler olmalı yarınlarda
Binlerce çocuk ve binlerce umutla dolmalı
Benim kadınımın evi
Ne zaman unutursak yanlışı, kötüyü ve nefreti
Ne zaman çıkarsa yetime, öksüze, fakire uzanan bir yardım eli
Ne zaman tok yatarsa aç olan insanlar
Söylemeye de utanıyorum ama
Ne zaman unutursak ayrıma tabi tutmayı insanları
Aklımızdan hiç çıkmamalı ki Allah'ın bir olduğu kulun bir yolcu olduğu bu yalan dünyada
Gerçek dünyayı hep hatırlamak lazım götürürken emaneti toprağa
Ne kadar uyarsak Kuran'a, ilme, irfana
İşte o zaman rahata ermiş olacak bu evin milletin hali