Şiir Defteri

ÖZ YURDUMUN İNSANLARI

Yazan: Özge
10.06.2007 / 17:23
1136 kez görüntülendi
1 yorum yapıldı
Üstü toprak kerpiç duvar, Ne tuvalet ne banyo var, Odunu yok tezek yakar, Öz yurdumun insanları. Giderler ama pazara, Tesadüfen ve kazara, Tahtasız girer mezara, Öz yurdumun insanları. Herkes kendince sultandır, Ekmeği pişirir tandır, Elbet güzide insandır Öz yurdumun insanları. Seviyorum demek yetmez, Çalılıkta bülbül ötmez, Bu hep böyle sürüp gitmez, Öz yurdumun insanları. Beslediğin emelini, Kardeşliğin temelini, Dostça sıkarım elini, Öz yurdumun insanları.

selametnur


12.06.2007 / 11:23
ne yazıkki kader gerçeği böyle çok iyi ifade etmişsin arka planda kalan yaşam mücadelesini,ben bunu çoğu zaman dile getiririm biz insanlar hayata yan pencereden bakarız önden ve krokiden bakmayız onun için kulağımız hep tıkalı haklı haykırışa,allah gönül dünyamızı aydınlatırda karanlığa gizlenen nefreti görürüz inşallah kal sağlıkla değerli gönül arkadaşım,,,{s:030}{s:029}{s:036}
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • Arzum
  • SiirDiyari61
  • Dilara58
  • Sedatyasar
  • imbat12
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir