Sen çiçeklerin
En güzelisin manolyam.
Beyaz elin, beyaz tenin
Her şeyin güzeldir senin.
Açılışın, saçılışın…
Senin gölgeni bile kıskanır,
Esmer ve sarışın,
Hele yokluğa, hasrete katlanışın,
Ve benden başka kimsenin duyamayacağı,
Nefesin kesilircesine geeel! diye haykırışın,
Sen çiçeklerin en güzelisin manolyam.
Sensin bana felah, en yüce silah,
Gözlerimi seninle açıp kapıyorum,
Uğruna en doğru yoldan bile sapıyorum,
Her şey bitivermesin ne olur bir inat uğruna,
Seninle yükselmek istiyorum aşkın doruğuna,
Sen çiçeklerin en güzelisin manolyam.
Ne sen bensiz, ne ben sensiz....
Sen yokken ben çaresiz,
Ben yokken sen kimsesiz,
İkimiz bir aradayken,
Dil sessiz, dudak sessiz...
O şehvet de olmasa,
Sanki ikimizde nefessiz...
Sen çiçeklerin en güzelisin manolyam.
rapoet
10.06.2007 / 05:34
ya şu Özge izmini görüyorum ruhum yerli yerinden fırlayacak gibi oluyor bir yandan ölmekten korkuyorum bir yandanda yaşamaktan
Bu Manolyada ne Manolyaymış :)
rapoet
10.06.2007 / 05:34
yaren
10.06.2007 / 15:27