Yine düştük öksüz, kimsesiz kalabalığa
Ben ve fikirler kol kola o suskun yollara
Yatıp uzanmış kaldırım taşları ufuklara
Yorgun halleri sanki darılmış insanlara
Peşimde narin rüzgâr kolluyor fırsatları
Acelesi var arıyor yetişmek için yolları
Takmış kola ne varsa salkım saçakları
Savurur karavana dört bir yana kolları
Kenarda kalmış bir taş, yalnızlığa vuruk
Bazen istikameti belirsiz, derin bir oyuk
Bazen teneke bir kutu ama şekli bozuk
Her biri konuşmayan haylaz birer çocuk
Kulağımda patlar adımım, topuk seslerim
Yankısını üslenir karşı duvar ya da zihnim
Cevapsız bırakır mı şu sabırsız geçmişim
Gecikmez yanıt gelir belirgin düşüncelerim
Solacak çiçek gibi fikirlerim her adımda
Çiçek tohumları saklanmış çatlaklarda
Ben yağmuru beklerim kurak kaldırımda
Filizlenmek için dönerim yine aynı yollara
