Sonunu bilmediğim kadere bir adım daha yaklaşıyorum.
Ne olacağımı bilmemek mi daha acı,
Yoksa olmak istediğin insan olamamak mı?
Belki de ne istediğimi bilmiyorumdur,
Yada bildiklerim istemediklerim.
Kalbini çıkarıp asacağın bir askı,
Yada aslıp kalacağın bir kalp.
Ruhunu verebileceğin bir insan,
Yada insan gibi bir ruh.
Ve şimdi gidiyorum.
Eski bir tren eski bir vagon eski bir sevgili.
Trenin artan hızı gibi hızlanan hayat,
Eski birsevgili gibi ezip geçerken benliğini
Bir ray gibi, sadece arkasından bakakalmak.
Penceresinden baktığımda vagonun,
Bana benziyen bir adam görüyorum.
Yada yansımamı görüyorumda anlam veremiyorum.
Gerçi bir düşünüyorumda gerçek o mu ben mi?
Bir türlü karar veremiyorum...