Bir sevinçti gözlerin...
Bakınca kendimi unuttuğum.
Hiç düşünmedim varlığında yokluğunu.
Sensizlik; acıymış meğer, şimdi anladım.
Ama yine olsa o sevince değer.
Bakınca uçurumlar olur yüreğim de.
Kalbim paramparça, aklım duman olur gözkyüzünde.
Sen beni tamamlayan hakikat.
Sen beni bitiren zaiyat.
Bir dilektin, duaydın benim için.
Belkide başıma gelen en güzel şeydin.
Varlığın mutluluk, yokluğun zulümmüş.
Gönül nasıl dayansın, nasıl yıkılmasın?
Sensizlik meğerse; yaşarken ölümmüş.