hayatın için de ki
Acıların hepsini tattım
Ve Ruhumun ölümünde
Gözyaşını katığa kattım
Şimdi sokaklarda
bir çocuğun ağlarken
yediği ekmeği ben anlarım
Daha bir kaç çeyrek asır önce bende küçüktüm
Balonlara uçurtmaları heves eder dururdum
Üstünde yırtık pantolon çürük ayakkabı
Sokaklarda tıpkı küçüğüm senin gibi yürürdüm
Senin Fakirliği ben anlarım
Canım yavrum içimde ateş kül olsa bile
Seni boynu bükük elinde çamurlu bir ekmek ile gördüm ya
Şimdi ruhunda esen kasırga da kül kor oldu
Gözlerim doldu
Yavrum sırtını dayadığın merdiven altlarında Senin yaşamanın zorluğunu
Ben anlarım
Bu yaşlarda
Senin o güzel ellerin kalem tutmalıydı
Takım elbisen kıravatın olmalıydı
Yarınlara o güzel gözlerin umutla baknalıydı
Seni sokaklara mahkum edenler
Beni de acıya yeniden baslatanlar utansın
İrfan kökten