Gözlerin dokunsa ruhuma
Ölüm bile gençlikten utanır
bedenim solda ilkbaharda seninle sonbaharda bile uyanır
Seni ben öyle büyük sevdim.ki
Halimi bir gün olsun sormadin
Yaşam gençliği yaşatmadığına
Sen gelmedginden utanmadın
Çevresinde dönüp duran dünya gibi
Akıp gidiyor ömür evrende
Bakıp da görmezden geldiğin
bu beden bu şehirde
Taşlardan ask,dan utandı
sen benden usandın yar
İrfan kökten