Ağaçtan yapraklar düşüyor
Yaz baharı unuttu kışa koşuyor
Sensiz ulan vicdansız bu kalp üşüyor
Bana gelmezsen bu ay bir daha arama
Evin kapıları açık yok avluda benden başka kaçık
Deli divane derlerse boş verdim desinler
İsterse beni deliler Hastanesi'ne versinler
Yeter ki seni bana bu ay çiçek açmış Ken versinler
Üzüle üzüle bu yaz soğudu içerim de kor
Vefasız bir vicdanın dizinde sende nasipsiz ol
Ne Gece ne gündüz kurulan hayalleri ne beni sor
Bu ay çiçek açıp gelmeyeceksen bir daha arama
İrfan kökten