Geceler, çaresiz bir hasta
Geride kalanlar yasta
Akıl alır mı hiç bu yaşta
Gördüğü manzara bir virane
Sokakta kalınca açık meyhane
Çıkar kapısından bir kaç avare
Dilleri pek sert gözleri parlak
Onları boşver sen kendine bak
Gezme cahil insan gibi sokakta
Geceler daha bir gecedir
Göz gözü görmez
Saat bile yoktur duvarda
Evde kim var kim yok bihaber
Gitmeden bari bir haber ver
Bazen de otur kendini yer
Dersin belki böyle mi olacaktı kader
Aylaklıkta yoktur üstüne
Konuşsan vatanı kurtarır siyasetinde
Beş kuruş yoktur baksan cebinde
Yer hepsini ya kahve ya da meyhanede
Kimsenin gözünde değeri yoktur
Insanı insan için sevmez
Adamlığa da ciğeri yetmez
Çünkü dolmuştur dumandan
Çok da bilir her işte kumandan
Ne anlar hukuktan kuraldan.
Belki kendini bulur kazara
Yanından dahi geçmem
Yoksa yakını tek görevimiz
Ölünce koyarız mezara...
azap
14.05.2014 / 00:58