İnsanım ben
Elbette sokağa atacağım kendimi
Tozu dumana katacağım hep tabi ki
Koşacağım heran cadde sokak mahalle
Durmadan yorulmadan coşacam keyifle
Kimseye bakmadan ve de hiç takılmadan
Yüricem arabasız sporumla yayan
Bir denizin kıyısında tek uzanırken
İzleyecem güneşi bak yeni doğarken
İnsanım ben
Ellerim ayaklarım başım ve kulağım
Çok değerlidir ve değişilmez varlığım
Güneş tutulur ise bir an gökyüzünde
Rengarenk gözler ile dolar çepeçevre
Akşamlar bol yıldızlı gündüzler güneşli
Her biri sanatla dokulmuş birer inci
İnsanım ben
Farketmez benim hiç nerede oturduğum
Kimin hakkında nasıl ve ne konuştuğum
Sadece istediği bir park ve bir çocuk
Çocuklar için asıl bu gerçek mutluluk
Doğayı hep sevmek ve sevdirmek de lazım
Bana söylense mızlanmam hemen yaparım
İnsanım ben
Elbette olacak benim istediklerim
Bende insanım hiç istemeyecek miyim
Zaten kimsenin malında değil gözlerim
Mal mülkle ilgili hiç olmadı sözlerim
Herşeyden uzakta bir yerde yaşıyorken
Daraldım biran ki sonuçta insanım ben