Çaresizliğin en derin adıydı vaveyla,
Susardı lisan müphem gönüllerde.
Sessizlik zincir gibiydi bendime sanki,
Hapsoldum ruhumun derin kuytularında.
Bir sükût ki yankı bulmaz boşluklarda,
Gönlümde tufanlar uyur hicranla.
Her hecede yitik bir dua saklı,
Dillerde değil, kalpte kanar yara.