Dokunma içimdeki çocuğa zaten bir hayli yetim
Canı burnun'da
Ve burnu canını taşıyamayacak kadar güçsüz
Dürtme içimdeki kırmızıyı
Göz kırmızı,
Kan kırmızı,
Yıkma günül hutbesini
Yıkık, viran zaten bir hayli,
İçi boş bir sandal
Denizin yosun tutan kıyısı
Dokunma gözlerimin pınar başına!
Ağlayacak yer aramakta bu ara, sevgi kokmaz cümleler
Dokunma sen benim beyin hücreleri yanmış, çürük halime.
Kuruyan meyve düşer dalından;
Dürtme sen yinede uyuyan yanımı
Unutsun binaların gri yanını
Kirlendi deniz
Su kirlendi
Dil yandı
Gönül sızlarken bu şehirde...