Sen vesile kıldın
Geldin dünyaya
Gözlerimi açtığımda
Senin ışıltın
Gördüğüm ışık sendin anne
Zemzem gibi içirtdiğin sütün
Her susuz kaldığımda
Sallarken ayağında
Zaman zaman korkumda
İlk gördüğüm sendin anne
İlk kelimeleri sen öğrettin
Yolumu sen gösterdin
Senin kuçağında
Güvende hissettim
Beraber sıkı sıkı coştukça
Srinle nurlandım anne
Senin sevginin tedavisini
İlaç tayda vermedi
Senin şefkatin kadar
Yıkamaz senin gözyaşın
Ana evlat hasretini
Ölene kadar.