Karanlık dünyalarımıza pembe pencereler açmayı unuttuğumuz gün yitiririz aslında bir şeyleri. Yüreklerde filizlenmeyi bekleyen umut tohumlarının güneşini keser, ölüme mahkum ederiz bilmeden.
Biraz merhamet, biraz iyilik ve sıcacık bir sevgi ile etrafındaki insanların yüzünü güldürebilmek kadar basitti mutluluğa sahip olmak, bir yetimin başını okşamaktı dünyanın en zengini olmak, ufacık bir tebessümdü kalbimize istediği huzuru vermek.Ama biz Çölde koymuş gibi sevgiye susattık kalbimizi. Kocaman bedenimize ağır geldi küçücük iyilikler
gizemasal1
13.11.2016 / 21:00
Yazdıklarını gerçekten çok beğeniyorum.
#1
fenci
14.11.2016 / 00:38
Yorumlarınız beni çok mutlu ediyor, duygularınıza tercüman olabilmek güzel 😊
gizemasal1
13.11.2016 / 21:00
fenci
14.11.2016 / 00:38