Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Ay Güneşle Doğarım

Yazardan en yeniler

Ben geceleri ayla doğarım Güneşle buluşur tekrara ayla doğarım Karanlık gönülleri karanlığımla boğarım Gece ağlayanların karanlık anlarına Bir ay gibi gönlüne doğarım Ağlarken gecenin karanlığında yetim bir çocuk Bir yorgan olur güneşte aldığım ışıkla ısıtır sararım Kimse anlamaz Anlayamaz Anlamasını beklemekte fayda vermeyecek Açık kalmalı gönül kapısı Ecel ile kapatırken Sonsuz âleme giderken o açık pencereden varmalı Anlatmalı anlatırken biterken anlatmalı doğrulmalı Uyanık kalmalı uyumamalı İşte ben bu nedenle uyumuyorum Geceleyin ayla Gündüz güneşle doğuyorum Ben gönülüm Batarken doğarım Doğarken canlanır ışıkla koşarım Beklemem öyle gezerim kapı kapı Kapısını çalmasam da Ağlayan bir babanın sessizce ağlamasını duyarım Bir yetimin anne açım sözünü duyarım Parçalanırım yıldız gibi dağılırım Odalarına gülümseyen bir ışık parıltı olurum Onlar o parıltı ile gülümserler Bütün gece gezerken bir mum gibi eririm Sabah güneşiyle doğar ışığından alır Geceleri yine mum gibi eririm Mesut günler gelecek der eririm Gülümseyin derim eririm umut veririm Yüce Rahman şah damarınızdan yakın Az sabırla etrafınıza bakın O güzel günler yakın Derken mum olur biterim O an yetişir bana güneş Zalim olurken ateşinde leş Onun hayatı ona öyle değil beleş Bir ömür böyle sürmeyecek Giden güzel insanların takipçileri gelecek Az sabırla bitecek Zalim sabırsızlığı içinde geberecek Mazlum yetim fakir olsa da ürkek Yüreği zalime kaya olan gelecek Yıkınca her şey bitecek Mazlum yetim fakir gülünce âlem gülecek Dertler bitecek Cennet mekânda Cennet âlemin de sonsuz gülecek Mehmet Aluç © Kul Mehmet

Ay Güneşle Doğarım

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler