bir fer dolanır İstanbul da
Kırık içleri gün batımlarının
bir taze hava alıp dolandırdım
giden son gemidir bu yüreğimden...
içimde açılası bir bahar
uzağa düşmüş bir hasteri seher
yarın olacak bekle de dur
ne rken ne geç ne zaman kaybolur
bir meçhul
Fırtınanın attığı deniz kabuklarna
Sefer tası bir damla su kaldı ellerimiz
sessizlik bir ebed gibi
çağılı içimizde
içleri suskun gaiplenir