Ey vefasız gönül, ayrılık kapısımdan geçtin,
Geldin, geçtin, ardında iz bırakıp gittin.
Bir zamanlar gül destanıydık, aşkın kudretiyle dolu,
Kanadı kırık bir kuş gibi şimdi sitem doluyum.
Aşk mektubunu yazdım gönül tahtımda,
Lakin mektup kuşu uçup gitti, geriye yalnızlık kaldı.
Her mevsimde seninle baharı yaşardık,
Şimdi yalnız kalan baharın hüznünü içimde hissederim.
Gönlümün şehri harab oldu, sevda surları yıkıldı,
Hasret rüzgarları savurdu, aşkın izleri silindi.
Sensiz geçen günlerin her biri bir ömre bedel,
Bakışlarında kaybolup giderken, içimdeki fırtına dinmez.
Aşk bahçemizin gülleri solmuş, gül yaprakları dökülmüş,
Gözyaşlarımın izleriyle dolu, her bir yaprak ayrılığı anlatır.
Ey sevda bahçesinin kuşları, artık dala konmayın,
Çünkü sevdanın kuşları dağıldı, sessizlik hüküm sürdü.
Ayrılık şimdi yalnızlıkla dans eder, gözyaşları eşlik eder,
Her adımda anılarımızın izleriyle sızlar, içimdeki yara kanar.