Bilmiyorum ben miydim bunları yazan
İçimde ki benligimle durup dururken
Hayatım sanki dipsiz bir kazan
Sonsuzluğa doğru yürürken
İnsanlar anlamalı bence
Herkesin bir derdi var
Gök bile maviye bürününce
Bulutlara yoldaşlık yapar
Sessiz sokak ortasında
Ağlıyorum kendi kendime
Kapılar yüzüme kapanınca
Bilmiyorlar derdim ne?
Anlamıyor kimse beni anlamıyor
Denizler yelkensiz olsa
Yıldızlar bile özgürce kayıyor
Kalbimin içi seninle dolsa