Kalabalıklaşmadan kavuşmalıydık birbirimize.
Büyük şehirler
Çok ışıklar
Loş insanlar görmeden.
Biz birbirimizi daha tanıyamadan terk edişlerimiz başlamış
Hasret bilmelerimiz çoğalmış.
Tren kadar yalnız
İçi kadarda dolmuşuz bilmeden
Hissettirilmeden..
Geç kalmışız geç
Kalabalığız artık
Bir o kadar ıssız yüreğimiz
Nedenlerimiz yok
Sebeplerimiz çok..
Diller tutsak kalmış aşka
Ellerimiz namert arar bilee bile
Can havlide kapıda,
Çok geç kaldık çiçekli baharlara..
ümit karadağ