Farkındalığın içinde aşktı benimki..
Haramı bile bile
Ziyan olacağını bile bile
Yanaşmaktı ateşe.
Kül bırakmasada varlığımdan geriye
İnat ile aşk ile koşmaktı sonsuz lidere..
Hasretten ötede can havliyle koşarken bir kış gecesi
Kar kapatmıştı daha bir adım ötemi
Ben kilometreleri aşıp sana koşarken
Düştü önüme o Kasvet keçesi...
Dizlerim düğüm
Dilim kesik
Kalemim kırık
Var olan içimde ki SEN
Yokluğa koşmakta düşüncemde sen !
Gözüm su hep..
Kardandır derler ya hep
Yok Sevgili Yardandır asıl sebep..
Beceremiyorum şiir sonlarını bak
Seni görmek kalbe değil kaleme ağır geldi bak
Bakmaktan gözlerim bitat
Sen hala dönmedin sevgili..
Yollar uzun,zaman ağır ve ızdıraplı
Kedere mükellef duygular eşliğimde
Sen yerine bahşedilen içimde...
Olmak kelimesi çıktı artık rehberimden
Kuruttum fidanları
Baharları sildim
Çiçeksiz gül ağaçları sevdim
Dikenli,yırtıcı,acıtıcı gül ağaçları.
Hep güldün yüreğimde
Şimdi ağaç oldun sadece.
Kurutmak için köklerine kezzap döktüğüm
Merhamete yoksun ağaç oldun yüreğimde..
Sen hiç ettin
Heder ettin
Yıkık virane köşk ettin beni
Bende seni sultan ettim
Prenses ettim
Yüreğim saydım seni.
Şimdi ne ben canlı bi varlık
Nede sen Aşk içinde yüzen balık !!
BİTTİN ! :(
ümit karadağ