Sabah Güneşinin aydınlattığı bir denizdi hayat
Bende parlaklığına uzak
Karabulutlar altında bir tekne
Tüm güzelliklere sırtı dönük
Ama aramadanda duramayan
Bir garip tekne.
Martılar konuyor güverteme
Küçücük yerde vururyorlar gagalarını
Alıp gidiyorlar sonra
Güvertedeki en can alıcı parçaları
Sanki kendisininmiş gibi
Bir çığlık atarlar
Yanıma toplanır denizin tüm pisliği
Yaşama dair aldığım notlar uçup gider
Kalmaz hiçbişey elimde
Sıfıra dönüştür bu bir bakıma
Ama tüm günahlarla.
İzlerken kıyıya vurmuş gemileri
Acırım halime
Belki benim gibiydi biri
Hayatın içinde hayatla tanışmadan gitti.