Güz yağmurunun toprakla buluşması gibiydi seni sevmek...
usul usul düştün buz tutmaya yüz tutmuş topraklarımı...
Senden önce kahverengiydim oysa...
Ve senden sonra alabildiğine kan kırmızı...
Söküp almıştın kalbimden bir parçayı.
Damlamıştım kardan daha soğuk kalbine.
Üstelik; aciz, bitkin ve çaresizce.
Aşkın şahadet şerbetiydi sensizlik kefen giyen bedenime...
Sus desem de sesssiz çığlıklar atan kalbime,
Dur demek nafileydi, canımı almaya gelen Azrail'e...
Sarı bir yaprağın, yere düşüşü gibiydi seni sevmek...
Usul usul...
Sana git diyememek...
Belki de kabullenememek er geç çekip gideceğini...
Oysa sen hiç benim olmadın ki...
Ben;
Biliyorum desem de hiç bilemedim sana olan mecburiyetimin sebebini...
Kal dememe gururum engel ama,
Ne olur gitme sevgili...
bilgisayarım
31.10.2011 / 00:34
İÇTEN DUYGU DOLU BİR YAZI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM KALEMİN HEP YAZSIN SEVGİLERİMLE
bilgisayarım
31.10.2011 / 00:34