Aklımda birçok düşünce var.
Seslendirmeye mecalim yok.
Bu vaziyette bir fecaat var.
Tanıklık eden yok.
Dediklerine göre hayatta;
Yaşamaya değer şeyler var.
Onlara vaziyet açık hatta;
Bende bulmaya istek yok.
Diyelim bu istek bende var;
Bunun pek de bir anlamı yok.
Öldüm ama ziyanı yok,
Mutluydum diyen mi var?
Zaten insanın doğasında;
Muvakkaten mutsuz olmama,
Mahzun hissetmeme hali var.
Fakat daimi mutluluk yok.
Bu durumda ne gereği var?
Bulmayı denesem ne çıkar?
Hayat yay, ben çaresiz bir ok.
Bakınmanın bir anlamı yok.