Şiir Defteri

Değişim 2

Yazan: traceuse
22.01.2017 / 23:14
1399 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Değişim ( . . . ) 2 Değişim o zaman başlamıştı. Tabi sen o zamanlar değişeceğimi tahmin etmiyordun. Ben de tahmin etmiyordum. Masumdum henüz; biliyorum. Bir başkaydım gözünde. Mutluluğumu ilk seninle paylaşmak istemiştim;’’aşkım,çok mutluyum. İlk görev yerim belli olmuş,İstanbul imiş. Süfyan ve Çağlar söyledi. Şuan Sevgi Yolu’nda koşuyorum mutluluktan Canım Aşkım benim. Aaaaaaaşşşşşşşşkkkkkkkııııııııımmmmmmm. Her şey bizim için. Tek amacım sensin. Söz veriyorum her şey çok güzel olacak.’’ Seviyordum o şehri biliyorsun. Hüznümü de seninle paylaşmak istemiştim;’’ şaka yapmışlar aşkım ya, Isparta imiş.’’ Sen benim herbirseyimdin. Annem,babam,sırdaşım,arkadaşım,kardeşim. Mesela (üzülmeyeceğim için değil ama) annem ölse annemin yeri dolar. Ama sana bir şey olursa , sen hayatımdan çıkarsan senin yerin dolmaz birtanem. Kimse sen olamaz. Sevdiğin şeyleri ilk ben yiyeyim diye alır bana getirirdin. Ah! Ne güzeldi ellerinden yağmur altında kusarcasına pasta yemek diz dize. İlgine sığınan ben,ilginden sıkılmıştım. Hiçbir duygu yüküne giremeyen ben şiir dahi yazmıştım. Bana şiir yazdıran sendin. Senin aşkın ve hedefim olan sendin. ‘’ Öyle bir yere gitmek istiyorum seninle, Hiçbir evin olmadığı,hiçbir yerin gözükmediği yere, Güneşim . . . ‘’ Ve . . . ‘’ Atıldım hayata , artık koşuyorum. Senin için. Yaşama sebebim. Yürümekten kurtardın beni’’ Bu sözler bile dökülmüştü dudaklarımdan. Kalbindeki yangını hissediyorum. ‘Gitmeyeceğim ona’ , ‘dönmeyeceğim’ diyorsun ama biliyorum ki bir arasam kalbin sıkışacak,heyecanlanacak ve uçuşuna engel olamayacaksın karnındaki kelebeklerin. İkileminde bundandır,kalbindeki yangın bundandır. Biliyorum ; bir zamanlar değer verdiğim benim,yoluna öldüğüm bir zamanlar. Belki bende özledim seni, belki benim kalbim de senin. Bilemiyorum . . . Değiştim biliyorum. Biliyorum,beni değiştiren uzaklık oldu. Anlıyorum. Oysa ‘senin için gitmiştim uzaklara’. Sen ağlarken böyle teselli etmiştim seni. Sen benim için yanarken ben unutmalardaydım seni. Özledin biliyorum. Bir gelsem de bir sarılsaydın sadece. Kokumu bir içine çekmek yeterdi sana. ‘ en çok omuzlarını seviyorum’du senin için en büyük heyecan. Yanaklarımı çok severdin. Eğer bir gün bir uzaklık,bir ten ayrımı,yabancılaşma olursa dudaklarımı öperken burnumdan verdiğim nefesten tanıyacak ve alışacaktın bana. İşte senin için bu kadar kolaydı benim kahrım. Haa,’kahrım’ demişken;seni unutmaya başlamadan,umursamamalarım başlamadan önce her üzüşümde’’benim kahrımı senden başka kimse çekmez.’’ Diye tavlardım seni. O zamanlar bilirdim gönül almayı,ki farkındaydım kırdığımın,ayıp ettiğimin. ‘Son’lara doğruydu zaten kırdığımın bile farkında olmayışım. Affetme beni.
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • Tormentor
  • Hevilli
  • Pirinctanesi
  • Mefail
  • turgaykurtulus
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir