Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / GÜLÜ ÖLDÜRMEK (ÖYKÜ)

Yazardan en yeniler

Orta yaşlı adamın kanser hastası olan üniversite öğrencisi genç ve güzel kızına doktorlar ancak üç beş ay ömür biçmişlerdi çünkü hastalığın saptanması(teşhisi) için çok geç kalınmıştı. Hastalık genç kıza çok büyük bir acı veriyordu öyle ki genç kız morfinle uyutulmadığı zamanlar içinde öyle acı çığlıkları atıyordu ki sokakta yürümekte olan insanlar bile binaya dönüp 'Birini mi öldürüyorlar?' diye bakıyorlardı. Öyle ki bazıları polisi bile arayıp cinayet işleniyor diye ihbarlarda bulunuyorlardı. Genç kız babasına sürekli yalvarıyordu o dayanılmaz, katlanılmaz acılar sırasında 'Baba beni zerre kadar seviyorsan beni hemen öldür!' diye. Babasına ise yaşlı gözlerden ve acı dolu bir yüreğin çarpıntılarından başka birşey düşmüyordu. Anne ise acıdan, üzüntüden bitmiş erimişti, bir deri bir kemik kalmıştı öyle ki onu çok değil bir yıl önce görenler bile artık tanıyamazlardı. Günler geçiyor ancak beklenilen son henüz gelmiyordu ki genç kız korkunç acılarından kurtulsun. Babanın kafası genç kızın isteği ile çınlamaya, dönmeye başlamıştı: Öldürmek. Acaba öldürmek gerçekten çözüm olur muydu? Ancak hukuka bu bir suçtu. kızını acılarından kurtarmak için öldürse bile hukuk onu anlamayacaktı çünkü hukukun çocuğu yoktu ve onu mutlaka hapise atacaktı, belki de ömür boyu hapis. O zaman karısı ne yapardı? Bir yanda karısı, bir yanda kızı, günler birbirini kovaladı. Genç kız korkunç, dayanılmaz acılardan faltaşı gibi gözleri ile çıldırmanın eşiklerinde geziyor, kendini parçalıyordu. Gerçekten genç kızın hali içler acısı ve dayanılmaz idi. Hele bir anne ve baba için asla. Sonra bir gece rüyasında ak saçlı, ak sakallı, eli asalı bir yaşlı gördü. Yaşlı adam ona dedi ki 'Kızın bir yanardağın ya da bir asit kazanının ya da bir yangının içine düşecek olsa ve onu ellerinden tutmuş olsan ancak artık tutacak gücün kuvvetin hiç kalmasa ve yardımınıza gelecek tek bir kişi bile yoksa ve çocuğun 'Baba beni kurtar, baba beni kurtar!' diye çığlıklar atıyorsa ve yanında bir tabanca varsa onu öldürmez misin, daha çok acı çekmesin diye?'. Ertesi sabah polisler o binadan gözleri yaşlı, elleri kelepçeli bir adamı çıkarırlarken adam sürekli 'O benim gülümdü, ben gülümü öldürdüm, ben gülü öldürdüm, gülünü kim öldürmek isterki(ister ki)' diye mırıldanıpduruyordu(mırıldanıp duruyordu). Evet, adam haklıydı, hukukun çocuğu yoktu hele ki acılar içinde kıvranan bir çocuğu hiç yoktu ve ona gerçekten de müebbet hapis cezası verdi. Karısı bir sustu ve bir daha asla konuşmadı. Güller ölünce bahar ölmez ancak bahar ölünce güller de ölür. Necdet Gürçiftçi İnternette yayınlandığı zaman: 16.6.16/10.57 (Gülü öldürmek adlı öykümden kısaltılmıştır).

GÜLÜ ÖLDÜRMEK (ÖYKÜ)

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler