Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / KUZU ETİ SEVENLERİ HİÇ SEVMEM (DENEME)

Yazardan en yeniler

Akıl için görünümsel, nicel bazı kolay ölçütler vardır örneğin hergün dikkati çekecek biçimde iyi giyinen, bakımlı olan insanlar benim kendilerinden hep uzaklığımı sağlar çünkü onları kuşkularım konuk eder. Bakıyorsun; valiliğin çaycısı validen iyi giyiniyor; neden yani, ne gereği var yani? Artis mi olacaksın yani? Eti sevmek de bu konuda bir ipuçudur bence örneğin et yeme bağımlılığı gibi ancak bazı etleri sevmek bu konuda daha ağır bir sorunun ipuçudur bence. Örneğin kemiksiz dana eti varken insan neden kemikli kuzu eti sever? Üstelik de kuzu eti dana etinden pahalı ise. Yani kemikli kuzu eti almak bir yandan da etin kilosunun hemen hemen iki katına çıkması da demektir. Yani etin fiyatının hemen hemen iki katına çıkmasına neden olan kemiğe bu hasret, özlem, tutku, bağlılık, bağımlılık nedendir ve akıla uygun mudur? Yanıt zevk yani nefs. Bence ise nefs esirliği. Yani bir insanın hergün sigaraya verdiği parayı süt, yoğurt, peynir, et, kitap gibi şeylere vermek yerine sigaraya vermekte inat etmesi gibi birşey yani ısrardan öte, inat. Yani ortada bir yeme içme nefsi var; sonra da et yeme nefsi var; sonra da bir de kemikli kuzu eti yeme nefsi var. Yani nefste bu kadar derinliğe bence akıl mantık dayanmaz. Yani bir insan neden daha çok para verip daha az almak ister; bunu akılla mantıkla açıklamak olanaksız bence. Akılla mantıkla açıklanamayan birşey de yanlış yolda demektir yani kötü birşey demektir. Mide yerine yani dışkıya yarayan biryer yerine beyini ruha yönlendirmek daha akıllıca, daha zekice bir iş gibi geliyor bana. Kaldı ki kemik insanın yiyemeyeceği, sindiremeyeceği ve dışkıhane yerine doğrudan çöpe göndereceği birşey. Yani insanlar neden çöpe para atmayı severler acaba? Üzümün çöpünü, armutun sapını bahane eden insanın etin kemiğine koşması gerçekten çok tuhaf. Ben hayvanları yemeyi değil sevmeyi severim. Felsefeyle bağlarını maydanoz demetimne indirgemiş bazıları bana diyeceklerdir ki 'Sen hiç et yemiyor musun?'. Derim ki zorunlu olmadıkça, zorunlu kalmadıkça et yemem ve ancak ete benzemeyen etleri yerim örneğin kıyma, sucuk, pastırma, sosis gibi ve şöyle diyeyim ki 'Yağsız tusuz, sade makarna yemeğimi yemek istersin ızgara et mi?', açık yüreklilikle söylüyorum 'Makarna' derim. Ben anlamıyorum insanların yemek içmek tutkularını ve özellikle de et yeme tutkularını. Sonra da 'Kitap karın doyurmaz' diye kitap yemiyorlar. 'Yenilen, karın doyuran kitaplar satılmalı' diye yazmışdım(yazmıştım) yıllarca önce. Yani bir de şu var; yenilen kitaplar çıkıncaya kadar sen yine kitapı oku ve ye; eğer kitap karınını(karnını) doyurmamışsa, kitapla doymazsan üstüne bir kase de çorba içersin, doyarsın canım kardeşim, değil mi? Et sevmek cehalet ve nefstir; kemikli kuzu eti sevmek ise tümden cehalet ve nefstir bence. 'Bir başkadır benim memleketim' şarkısında memleketin taşından, toprağından, kuzusundan, kurdundan söz ediliyor da neden acaba niye hiç memleketin kuru ekmeğinden söz edilmiyor ve üstelik de bir de kuzudan söz ediliyor acaba? Ya bir de gencecik, çocuk yaştaki kuzulara kıyıyorlar ya; hele ona hiç dayanamıyorum. Kimisi de gene koyunu kesip karınındaki doğmamış kuzuları yiyormuş zevkle, hazla. Ya et seven de benden uzak dursun. Ben ne etçilim ne otçulum; ben kitapçılım; evet kitapları yiyorum, ruhumla. Yani midecil değil ruhçulum bu açıdan. Hele zevk için et asla yemem. Et sevmek bir zaaf belirtisidir bence; kuzu eti sevmek ise daha büyük bir zaaf. Yunus Emre demiş ya 'Cennet Cennet dedikleri, birkaç köşkle bir kaç huri; isteyene ver onları, bana seni gerek seni' diye. Ben de diyorum ki ne öteki dünyayı isterim ne bu dünyayı; olmam mide üstüne direk, bana gerek felsefe gerek. Evet; et sevenleri sevmem; kuzu eti sevenleri ise hiç sevmem. Bence kuzu eti sevmek ağır cehaletin ve ağır nefsin simgesidir. Necdet Gürçiftçi İnternette yayınlandığı zaman: 13.11.15/13.42

KUZU ETİ SEVENLERİ HİÇ SEVMEM (DENEME)

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

Bağlı Üyeler