Çare senin dert senin
Hayat senin sevgili
Kime emanet edebilirsin ki
gözyaşların sana ait sana özne
Tutmaz avuçların kurur ki
Bir adımın ötekine benzemez
Geçtiğin yolları sen tanırsın
Kimler iz sürebilir ki
O zaman Kırgıbayır ayaklarında
Yürüdükçe çıkar izi
Bir deniz örtmeden silemezsin
Bir erezyonken ruhun
Her taş kendi uçurumunda yuvarlanır.
Sıksan toprağı sulusepken gider
Dönemezsin ki
Var git bir zaman sonra gel
Ölümden önce
Bir ak sakallı dede ol,
Rüya deyip geçerim
Sözüne kim inanır ki!