Kapandı perdeler bitti tiyatro
Boşaldı koltuklar söndü ışıklar
Bir başka bahara umut verdiler
Menfaatçi dostlar sahte aşıklar
Yanlış öğretmişler aşkı sevgiyi
Ölümüne severken kavuşan var mı
Gamsız olacaksın bırak sevmeyi
Yediği darbelere alışan var mı
Mazide tozlanmış o saf sevgiler
Unutulmuş artık sözler yeminler
Nasırla kaplanmış tapan gönüller
Kanayan yaralara alışan var mı
Herkese yettim de bir bana azdım
Kendime kış idim ellere yazdım
Kendi ellerimle mezarım kazdım
Gömülen hayallere alışan var mı
Son şiirim olsun kırılsın kalem
Yıkıldım sonun da sevinsin alem
Ufuklar karanlık içimde elem
Bu kahpe düzene alışan var mı