Yorgun bir güne daha açıyorum gözlerimi..
Kim bilir yorgun olan gözlerim belki de
Sağıma, soluma, önüme, arkama
Ve hatta kapadığımda gözlerimi
Karşısında gördüğüne yorulmuştu..
Yorgunluğun en tatlı hali buysa,
En acısı da sürekli gördüğünün
Bir türlü yanında olamamasıydı.
Acı ve tatlının yoğrulması bu
Tezatlığın en anlamlı hali
Hayatınsa anlamsızlaştığı..
Sevenlerin imtihanıydı bu
Kanayarak sabretmek..
Ve her geçen gün akan kanının
Sonunu beklemek..
Kanın sonunu beklerken, günün sonu geldi
Yorgun bir güne daha kapıyorum gözlerimi..