Tüm acıları, ümitleri sıkıştırıp yüreğime, Atıyorum kendimi yollara. İnsanlardan uzaklaşma iştiyakı Delicesine.. İşte karşımda doğanın muhteşem sergisi: Rüzgar tüm kızıllığıyla alnımı yakıyor, Güneş esintisiyle göz kapaklarımı aşındırmakta. Ağaçlarda bir sonbahar ürkekliği, Kuşlar vazgeçmiş gökyüzünü boyamaktan. Dağ tepelerinden bulutlar tütüyor; Bu sonbaharın içimizi üşüten havasına inat, Yüreğini ısıtmanın derdinde insanların.. ve yüreğimin dehlizlerinde acı bir türkü. Yitiriyorum artık sanırım Aklımı, fikrimi Seni...