Mutlak sessizlik
Yalnızlık buymuş meğer
Güneş bile karanlık
Mum yaksam rüzgar eser
dört duvarın içinde
Kendi sesini tanımazsın artık
Tam olarak buymuş yalnızlık
Kaloriferden gelen tıkırtıya
Özlem duyar hale gelirsin
Baksana bir sen varsın
Bir de nefesin
Odan bile boş gelir gözüne
Eşyalar küçülür yok olur
Uyku ise unutulur
Taş olur başının altında yastık
Öğrendim buymuş yalnızlık
Bazen de o kadar büyür ki her şey
Altında kalırsın bir toplu iğnenin
Kaybedersin hislerini
Artık seni ne güz hüzünlendirir
Ne de akşamüstü gökteki kızıllık
Bilirsin işte budur yalnızlık
Sorular sorarsın boşluğa
Alışırsın iyice yalana
Seni tanıyanlar azalır
Üç pakete çıkarırsın sigarayı günde
Duman kokar yatağın yorganın
Üstüne giydiğin tişört bile yanık
Görürsün artık sensin yalnızlık