Sensizlik çaldı kapımı bu gece
Tanıdık bir dost gibi girdi içeri
Umutla açan taze kır çiçeklerinden değil
Biçare yağan nisan yağmurlarından Bahsetti
O an farkettim
Ne kadar kurumuşum meğer
Akan gözyaşlarım yetmedi
Nisan yağmurları eşlik etti
Hüzünlü bir name fısıldadı rüzgar
Alıp götürdü çınarın yapraklarını
Bir aşık gibii kurudu koca çınar
O an farkettim
Ne kadar kurumuşum meğer
Sana bakınca bir deniz göründü
Tuzluydu senin gibi içemedim
Bir yabancı içti kana kana
Kurudu deniz kalmadı bir damla
Gözyaşlarım gibi ağlaya ağlaya
O an farkettim
Ne kadar kurumuşum meğer...