Şiir Defteri

Güne Dönersin

Garına ve akşamına varmamış bir trenle Yolcusun Özlemin, kimliğin ve arka cebinde terlemiş biletinle Sen iki ömrü törpülerken sevgilim Ve sürdürürken o civan ısrarı kederinle Tut ki nice trenler kalkacak dünyanın her yerinde Sonra da biz kalkacağız/topla kendini Şimdi elini tutuşum bir anıdır/sen güne dönersin Tren usul usul gelir/azar azar gidersin Ben de burada özlerim rengini yüzüne yazdığım bir çiçeği Onlarca, yüzlerce, binlerce bölünmüş kanıyorsun Topla kendini... Ve hüzün kara bir bulut gibi çöküyor gözlerine Ötede güz çöküyor üstüne yaz mevsiminin Her mevsimin tükenişi intihar çağrıştırırken bende Güzse hep aynı iklimdir yara yerimde Git ! Uzaklığa dolan yol gibi dol hasretime... Yılmaz Odabaşı
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir